’S dòcha dìreach gur e ceist ùine, neo tìm, a bha sin: nam biodh barrachd ùine air a bhith againn, na bhiodh sinn air a dhèanamh 's a choilionadh còmhla. An saoghal a bhiodh sinn air a dhealbh. Nam biodh gràdh da-rìreabh againn air a chèile, cha bhiodh sinn air dealachadh.

B’ e samhradh fada teth a bh’ ann... chunnaic iad a chèile air aiseag, ach bho nach do bhruidhinn iad, tha cianalas is aithreachas a’ gabhail greim.

Ann an sgrìobhadh àlainn ealanta tha An Nighean air an Aiseig gar toirt air ais gu samhraidhean gaoil ann am Muile, an Uibhist is eile.